By Aerodromci 
Човекот кој одамна го изгуби кредибилитетот сега го лечи своето его со најпримитивни навреди кон сопствениот народ.
Секој пат кога Бранко Тричковски ќе се појави во јавност, знаеме што следува: плукање по Македонците, евтин сарказам и болен обид да биде “провокативен”. Во својата последна писаница, човекот што сам себе се нарекува колумнист, ги нарекува Македонците “ништо”, “говно” и “Бугари кои се претставуваат како Срби”.
Ова не е критика – ова е плукање од човек кој никогаш во животот не сторил ништо за својата татковина. Ниту се борел за неа, ниту ја бранел, ниту придонел за нејзино добро. Но затоа прв е да ги омаловажува оние што ја изградиле со своите жртви.
Тричковски е типичен пример на стар, разочаран човек кој се храни од внимание. Со години живее во сопствениот меур на омраза и комплекси, убеден дека со навреди ќе изгледа интелектуален. Всушност, нема ништо интелектуално во тоа да го нарекуваш својот народ гомно – тоа е само знак дека умот ти е истрошен, а душата празна.
Овој таканаречен “новинар” е толку опседнат со навреди, што ако утре Македонците исчезнат, ќе остане без тема, без публика и без причина да стане од кревет. Можеби затоа толку се труди да предизвика реакција – за да се потсети дека сè уште постои.
А реалноста е сурова: Тричковски одамна не е фактор, туку реликт од едно време кога вулгарноста и омразата се продаваа како “слобода на израз”. Денес, тоа е само јадна слика на човек кој си ја изгубил честа, но не и потребата да ја навредува татковината од која земал сè, а не ѝ дал ништо.
Затоа, кога Тричковски зборува за “ништо”, најдобро е да си го задржи зборот за себе. Зашто тој е единствениот ништожник во оваа приказна