By Aerodromci 
Пишува: АероДРОМци
Одлуката на Арбен Таравари, лидерот на Алијанса за Албанците, да го напушти владејачкото мнозинство и да премине во опозиција, претставува значаен политички момент кој отвора повеќе прашања отколку што нуди одговори. Наместо да повлече целата партија со себе, Таравари засега останува политички осаменик. Според изјавите на министерот за правда Фатмир Лимани, четворица од петте пратеници на Алијанса за Албанците не го следат лидерот и одлучуваат да останат дел од владејачката структура.
Оваа ситуација го доведува во прашање не само авторитетот на Таравари во рамки на сопствената партија, туку и политичката стабилност на новиот владин блок предводен од ВМРО-ДПМНЕ. Иако бројките на мнозинството засега не се доведени во прашање, се отвора простор за потенцијални политички прераспределби, особено во албанскиот политички корпус.
Парадоксот на „засилената“ опозиција
ДУИ и Европскиот фронт можеби ќе се обидат да го претстават преминот на Таравари како сигнал за слабеење на новата власт и зајакнување на опозицијата, но фактите говорат спротивно. Доколку пратеничката поддршка на Алијанса остане во власта, тогаш Таравари не добива политичка тежина, туку губи и организациска и парламентарна поддршка.
Од друга страна, за ВМРО-ДПМНЕ и новата владејачка гарнитура ова може да се покаже како корисен момент за подлабока консолидација и отстранување на партискиот вишок што носи внатрешни тензии. Во таков контекст, останувањето на дел од АА во власта може да биде сигнал за почеток на нови политички реалигнации меѓу албанските партии, каде позиционирањето кон ДУИ сè повеќе се гледа како прашање на политички опстанок.
Каде води ова?
Позицијата на Таравари, ако не добие поддршка и од други политички субјекти или значаен број граѓани, ќе остане маргинална и симболична. Но, ако неговото заминување прерасне во пошироко движење што го критикува, пред сè, клиентелизмот и ригидноста во албанскиот политички блок, тогаш би можел да создаде нова платформа за обнова на албанската опозиција во Македонија.
За владејачката коалиција, пак, вистинскиот предизвик допрва доаѓа: како да одржи стабилност и инклузивност во владеењето без да биде заложник на ситни коалициски интереси. Политиката на парцијални отстапки и избор на „удобни партнери“ досега често се покажувала како краткорочна добивка со долгорочна нестабилност.
Идните месеци ќе покажат дали Таравари направил храбар чекор или изолиран политички гест без ефект. Едно е сигурно – албанската политичка сцена во Македонија е далеку од стабилна и предвидлива.