„Теоријата за мртвиот коњ“ V.S. “Правосудството во Македонија”
Претставува сатирична метафора што илустрира како некои индивидуи, институции или нации се справуваат со очигледни, нерешливи проблеми. Ваквиот комплот на личности и вредности најчесто се држат до оправдување на своите постапки.
Основната идеја е, ако сфатите дека јававате мртов коњ, најразумното нешто што можете да направите е да слезете и да продолжите понатаму.
Сепак, во пракса, често се случува спротивното.
Иако најразумното е да го остават мртвиот коњ, најчесто се преземаат следните чекори:
• Купуваат ново седло за коњот.
• Го подобруваат режимот на исхрана на коњот, иако тој е веќе мртов.
• Го менуваат јавачот наместо да се соочат со вистинскиот проблем.
• Го отпуштаат чуварот на коњот и вработуваат нов, надевајќи се на различен исход.
• Одржуваат состаноци за да дискутираат како да ја зголемат брзината на мртвиот коњ.
• Формираат комисии или работни групи за да го анализираат проблемот со мртвиот коњ од сите агли. Овие групи работат со месеци, составуваат извештаи и на крај доаѓаат до очигледниот заклучок: коњот е мртов.
• Ги оправдуваат своите напори со споредба на коњот со други слично мртви коњи, заклучувајќи дека проблемот бил недостаток на обука.
• Предлагаат програми за тренирање на коњот, што значи зголемување на буџетот.
• Ја редефинираат самата концепција за „мртов“ за да се уверат себеси дека коњот сè уште има потенцијал.
Поентата на овој текст е граѓаните да разберат дека “Реформата на правосудството” па и реформата на многу други институции и сектори е начин како трулиот систем опстојува, а на неговиот грб живеат неспособните и паразитите!
Ова покажува дека многу луѓе и организации претпочитаат свесно да ја негираат реалноста, трошејќи време, ресурси и напори на неефективни решенија, наместо од самиот почеток да го признаат проблемот и да донесат попаметни и поефикасни одлуки.
Владимир Панчевски